ابَر اختر سوزان

بر دوش می کشد

اندوه کهکشان را

مجتبی عباسی هاشم آبادی 

این هم مجموعه اشعار بسیار زیبای استاد عزیزمون

استاد گرامی امیدواریم به لطف خداوند به اثرات و افتخارات خود بیافزایید

و یک دنیا استاد به خاطر هدیه بسیار خوبتون

پدرم آرتروز دارد

و من آلزایمر

او دست به عصا راه میرود

اما من

راه رفتن را فراموش کرده ام

دیگر نسیم هم قادر به ایفای نقشش نیست

چشم انتظار قاصدک بودم

برایم کیسه ی زباله آورد

دیریست مرده ام

بودنم را

تنها

حجم ناگزیر نفس ها

تفسیر می کنند

من هم به نوبه خودم تبریک ویژه ای خدمت استاد خوش قلمم، جناب آقای مجتبی عباسی هاشم آبادی دارم و امیدوارم همیشه در درس های زندگی موفق و سربلند باشید

لطفا برای دیدن کلیپ به ادامه مطلب مراجعه نمایید

کلیپ با کیفیت متوسط : 5 مگابایت

همین روزها

دخل خودم را میاورم

آن وقت

تو مجبوری

ستاره بشماری

م . ه

کاری نیست

که برایت انجام دهم

جز،

ماندن به پایت

م . ه

پنجه ی نارس آن برگ چنار

که به اجبار خزان

ره آوار زند

در کف باد

خبرم داد

که بیداد هنوز

مشت فریاد زند

بر سر داد

م . ه

چه بی صدا مرا شکستی

قراربود یک روز کبوتر

به شوق بام تو پرواز کند

یا، پَر باز کند

تو بی وفا

کبوتر و دنده را

یکجا شکستی

م . ه

در اندوه پاییز

چنان شعله ورم

که پروانه را

می فریبم

م . ه

نه نیازی نه نگاهی

نه بوسه بر لب ماهی

نه بر موی سپیدم شانه ای از سر آهی

بر سر کودک احساس

عقل افکنده کلاهی

م . ه

بگذار تا رویا رسوب کند

وحقیقت بر دمد

خواهی دید

به کوره دهی میانبر زده ای

که اهلش از فرط توهم

زمزمه ی رود را

نشخوار آب پندارند

و درخت را

دشمن تبر

م . ه

ای عاشقانه سرود

ساز باد و رقص برگ

بهانه بود

لعبت یاد تو را

ضرب باران ربوده بود

م . ه